Joint venture. De Spaanse señor Galarreta kende ik nog niet. Maar Michel Rolland ben ik al over de hele wereld tegengekomen.  Zoals de muziekindustrie zijn sterren heeft, zo kent de wijnwereld die ook. Ziehier: Michel Rolland, flying winemaker tevens merlotfluisteraar. Wordt overal gevraagd om zich tegen druiven en wijngaarden aan te bemoeien.

Wie zijn naam op een etiket ziet staan of die anderszins hoort juichen weet dat hij te maken krijgt met een superrijpe wijn. Houdt Michel van. Zat vroeger waarschijnlijk met zijn vingers in de jampot als zijn moeder niet keek. Verbazingwekkend is het dus ook niet dat deze Spaanse blend (met merlot!) ook zo gelikt en confitureachtig is. De rode en zwarte fruitjammetjes van Bonne Maman zijn er allemaal in vertegenwoordigd. Toch tref ik ook een aangenaam soort stevigheid en aardsheid. Ribera moet niet al te zoetsappig zijn. (Samen maakten de heren ook wit uit Rueda. Zie ook daar.)