Lirac. Hobbybuurgebied van wat Châteauneuf-du-Pape-producenten. Geeft rood met minder diepgang, spanning en sensatie, maar de goeie kunnen leuk meekomen. En sieren zich met een vriendelijk prijskaartje. Wat lichter, frivoler en wat minder straf in de habijt. In wit doen ze ook. En net zo mondjesmaat. Dit is een lekkere van een producent die dan toevallig niks met de buren opheeft en woedend wordt als lirac wordt omschreven als een ‘poor man’s Châteauneuf-du-Pape’. Ik proefde de rode van dit domein en die was indrukwekkend. Wit ook erg fijn. Een bloesemend perzikboomgaardje, vrolijke abrikoos, spatje nectarine, snufje verse kruiden, citrus, een mild bittertje.