Zo gaat dat vaak. Geliefd, populair, te geliefd, te veel vraag – en draaien maar. Waarbij de kwaliteit ten koste gaat van de kwantiteit.

Maar net als in Beaujolais is er in Sancerre een nieuwe generatie met een frisse aanpak. Kleinschalig, gifvrij, terug naar de wortels. Zo ook Bernard Fleuriet en zijn zonen. Biologisch, bio-dynamisch, bijna natuurwijn. Sancerre van sauvignondruiven en terroir en verder niets. Nou ja, veel wijnmaaktalent.

Zoon Matthieu maakt met hulp van kleine houten vaten, beton, amfora’s een andere sancerre. Onmiskenbaar sancerre op z’n allermooist, met die weergaloze zuren, die kalk- en krijtondergrond in geur en smaak, maar tegelijk zachter en genuanceerder. Wijn om lang over te mijmeren. Tevens onverantwoord lekker.