Alpendruif. Meestal blendmateriaal. Maar Le Four a Chaux mocht solo. Terecht. Dit is vol, truffelachtig, met meloen op peer, met geroosterde nootjes op perzikvelletjes, amandelspijszoet van de banketbakker, handen die net tijm hebben geplukt. Kortom, er valt wat te beleven. Serveer er een goeie plak paté bij en er gebeurt nog meer. Na het wit een glas rood? Het domein maakt ook een onbekommerde minervois. En die klapt behoorlijk uit de school (zie ook daar).