Jan Fischer zaliger van hotel Van der Werff placht te zeggen dat vernieuwing gebrek aan zelfbeheersing is en gelijk had hij. Nu is er de laatste jaren bij Duitse wijn wel sprake van vernieuwing, maar dan in de zin van een terugkeer naar het beste van het verleden. 

Er zijn nog steeds literpakken liebfraumlich en flessen Lusticher Geniesser, maar die worden nog slechts in de meer obscure SM-kelders geschonken, en elders geniet men weer Duitse wijn uit de tijden van weleer, een goede eeuw geleden, toen ze net zo hoog geprezen en geprijsd waren als de beste bordeaux en bourgogne. 

Deze, van die griezelig steile oevers van de Moezel, van schiefersteine, leisteen, dus vandaar Schiefersteil, geurt naar vredige zomers, moestuin, bedauwde bloemenweide en vredige contemplatie. 

De 2020 oogst presenteert zich in de mond vervolgens krijtstrak, hypersensitief, stralend mineraal, klinkend met zuren, groene appeltjes en wit fruit. Een zweempje witte rook kondigt geen nieuwe paus aan maar is een signaal dat er nog een glas ingeschonken kan worden.