Oude stokken. Niet zo oud als het wijngoed zelf. Daarvan gaat de geschiedenis terug tot het einde van de 13e eeuw. Toen brachten cisterciënzer monniken pinot noir uit Bourgogne naar Malterdingen in Baden, 250 kilometer verderop. Hun klooster annex boerderij met de bijbehorende wijngaarden bevond zich op exact dezelfde plek als waar nu die van Huber staat. Zelfde druif en nota bene dezelfde grond. De bodem van Baden wijngaarden bestaat uit ‘Muschelkalk’, een kalkrijke ondergrond die ook Bourgogne zo uniek maakt. Pinot noir oftewel spätburgunder was hier zelfs zo op zijn plek dat hij in oude wijnlexicons regelmatig ‘malterdinger’ werd genoemd.

Kijk aan: dan is de roepnaam van deze rode, die afkomstig is van 13 tot 21 jaar oude wijngaarden, thans ook duidelijk. De huidige wijnmaker kijkt overigens om als je 'Wizard of pinot noir' roept. Het was het koosnaampje dat Jancis Robinson het domein ooit heeft  gegeven, omdat hun topcuvées zich kunnen meten met de beste bourgognes. Nu vind ik dat soort vergelijkingen altijd een beetje mank gaan. Waarom vergelijken als je bijzonder goed van jezelf bent. Maar verdorie, ik begrijp The Empress of Fine Winewriting wel. In niets het jammige en soms wat lompe en eenvoudige dat menig Germaanse uitvoering nog wel eens karakteriseert.

Doorkijk-kersjes, minimale pruim, een kruimeltje geroosterde noot, dropje, aaneengeschakelde subtiliteiten, lichte herfstkleuren, terughoudend zoet, fijnbesnaard en gefluister. Maar roep rustig van de daken 'dat de topcuvées zich kunnen meten met de beste bourgognes!' En dan is dit nog niet eens een topcuvée...