Eerst was het rood van pinot noir niet om over naar huis te schrijven. Doe ik ook niet, want mevrouw Hamersma staat hier naast me. Die proeft van goede wijnen (‘Zit er nog wat tussen?’) regelmatig een glaasje mee. En laat ze nu dol zijn op een pinot noir als deze. Licht gekoeld. Licht bossig. Klein nootje (sans gêne, Les Chênes). En een dartel-vriendelijk afscheid. Of ik de proeffles níét aan de buren wilde geven.