Een van de eerste ‘kleine’ Bordeaux' die proefde. Snotaap. Krap negentien. Mocht toen nota bene net drinken. Nederland destijds overigens geen idee van een ID. Onder de indruk was ik. Dit moest een heel grote wijn zijn. Die bramen. Die donkerte. Die laurier. De inkt. 'Gaf dat die kleur?' En dan die cassis. En dat bitterige? Wat was dat? 

‘Dat zijn de tannines, jongen’ wist de man die er verstand van had.

Ontdekking. Terug naar de literpakken Pinard of de zelfgetapte liters bij de wijntapperij waar ik ooit mee was begonnen, was onmogelijk. Geen weg meer terug. En kijk aan, vijfenveertig jaar later: La Tour de By hoort er nog steeds helemaal bij. 

In al zijn oprechtheid, eerlijkheid, puurheid en onvergelijkbaarheid.