We volgen deze budgetbordeaux al een aantal oogstjaren. En La Grave blijft ons verbazen. In positieve zin. Afkomstig Médoc, waar de grote cru’s wonen, de wereldwijde beroemdheden waar wereldwijd grote-grotere- grootste prijzen voor worden betaald.

Maar laat nou juist die markt onder druk staan. Te lang, te veel geld gevraagd. Nu zitten de négociants met de gebakken peren in de vorm van onverkochte voorraden. De markt staat stil, al een aantal jaren. En dat tikt aan als je beseft dat het gaat om wijnen van niet zelden honderden euro’s per fles. Tja, die handelaren van ‘grote bordeaux’ halen vast hun neus op voor médocs die niet gemaakt zijn om mee te speculeren maar om te consumeren.

Zoals deze van Château La Grave. Misschien ook omdat het een wat afwijkende médoc is: voor slechts 35% gemaakt van cabernet sauvignon, de druif die hier gewoonlijk toch in de meerderheid is. Merlot heeft het overwicht. Gelukkig betreft het hier wel ferme bordeauxmerlot, met de geur van een dure handtas en ferme tannines. Zijn jonge en eigentijdse wijnmaker is er trots op en heeft zelfs achterop de fles een foto van zijn goedlachse hoofd laten plaatsen.

‘Bonjour M. Cazaux’ zeggen we. En we lachen mee en bedanken ‘m.

Voor zijn ferme en deftige médoc, bekleed met rijp cassisfruit, veel bramen bovendien en opgefleurd met fraai cederhout. Fijner en wat lichtvoetiger dan de 2022 die we vorig jaar beoordeelden. Maar dat flatteert ‘m juist. Maakt ‘m benaderbaarder, drinkbaarder, net zo opgewekt en energiek als zijn baas.

En wat prettig ook M. Cazaux dat je in 2023 gemiddeld 6 hectoliter per hectare meer kon oogsten dan van het voorgaande oogstjaar.

Met al die extra flessen die je nu kunt bottelen blijf je vast niet zitten met zo’n prijskaartje .