Persoonlijk weet ik niet of ik mijn wijnhuis zo genoemd zou hebben. En als ik dat wel had gedaan of mijn vrouw dat wel had weten te waarderen. Bacalhôa dankt zijn naam aan de bijnaam die de echtgenote van de vorige eigenaar genoot. Achter haar rug werd zij bacalhau genoemd, kabeljauw. Omdat haar gezicht daar veel van weg had. Niet voldoende La Mer erop gesmeerd. Of juist te veel.

Enfin, het werd een geuzennaam voor het prachtige landhuis Palácio e Quinta da Bacalhôa in het plaatsje Vila Nogueira de Azeitão waar het hoofdkwartier van dit wijnhuis is gevestigd. De steeds groter wordende stroom wijntoeristen die het schiereiland Setúbal bezoeken doen het graag aan. 

Maar ook elders in Portugal heeft Bacalhôa druiven staan, onder andere in de Douro. Daar wordt met een ter plekke gekend druivendrietal een kloeke, rondborstige rode gemaakt. Met rondom zonnig zwart en rood fruit, een spoortje zoet, sappige zuren en fiks wat tannines. Beslist niet aanbevolen bij kabeljauw overigens. Wel bij diepgaande sudderschotels.