Barbera die in handen is gevallen van een grote bottelarij, ene FDB SLR te Cocconato volgens het achteretiket. Dat belooft gewoonlijk niet veel goeds. Maar soms zit het mee. Dan vraag je je af wat die druif misdaan heeft om in handen van zo'n schier anonieme flessenvuller te vallen. Overproductie van een gereputeerd domein die het zodoende niet onder eigen naam kan verkopen? Legio mogelijkheden. 

Enfin. Prima noord-Italiaan. Uit een puik jaar bovendien. 2020 wordt in Piemonte als een 'klassieker' aangeduid, een jaar waarin de barbera overigens beter voor de dag kwam dan buurtgenootje nebbiolo. Dat uit zich in deze San Tanaro - die voor de vorm vernoemd is naar een rivier in zijn geboorteregio - via rijpe, maar zure kersen. Bramen ook. Nog wat zuren: als van aceto balsamico. Gedroogde pruimen, krent, wat laurier. Plus nog een handje bijdragen uit het kruidenrek. Kortom, hoop te beleven.