Van storytelling wordt een wijn lekkerder. Tenminste, als de wijn van zichzelf ook al lekker is. Vieze wijn? Dan is een mooi verhaal een vlag op een modderschuit. Enfin, lees mij en oordeel zelf. In eerste instantie over het verhaal. 

Voordat Maria-Sole Gianelli besloot om Cantine Ficomontanino in Chiusi, Zuid-Toscane, op de grens van Umbrie en Lazio, van haar (groot)ouders over te nemen, studeerde zij aan de Universiteit van Slow Food ‘gastronomie en landbouw’. Terug in geboortedorp, toen zelf tussen de ranken, besloot zij het gedachtegoed van de Japanse landbouwfilosoof Masanobu Fukuoka in de praktijk te brengen: een vorm van biologische landbouw die rekening houdt met de natuurlijke vruchtbaarheid van de grond. Schijnt beter te zijn voor de natuur en voor de mens. Wat dat laatste betreft: hij is er zelf ruim 95 mee geworden. En het is niet ondenkbaar dat een glaasje op zijn tijd deel uitmaakte van zijn dieet. Dat dit werd geschonken uit een fles Bulgarelli lijkt mij sterk maar 't had hem vast gesmaakt.

Puur natuur sangiovese. Openhartig kersenfruit, direct bessig, fijnzinnige zuren, aardse toets, transparant, dynamisch, doordrinkfactor hoog. We gaan eens even filosoferen wat we erbij gaan eten.