De Consument

Witte wijn hoort bij vis, rood bij vlees. Goede wijn komt uit Frankrijk en Champagne schenk je uit een flûte. Zoals met alles hoor je ook in de wijnwereld ontelbare onzinnige stellige uitspraken. Kom je op een gemiddelde wijnproeverij, gegarandeerd dat er een man op leeftijd zijn kennis van 30 jaar geleden etaleert en liefst ‘mansplaint’ aan jeugdige vrouwelijke liefhebbers. ‘Dat Oostenrijkse vocht dient beter in de fles te blijven, die zou zomaar antivries kunnen bevatten’, aldus de pratende pochet.

    Het is makkelijk dit soort gesprekken honend af te doen als uitsluitend passend bij snobistische amateurborrelaars, maar daartoe beperkt het elitisme zich zeker niet. Ook zogenaamde professionals uit de handel en sommelerie bezigen zich met oppervlakkigheden en veralgemeniseringen. Of het nu natuurwijnliefhebbers zijn die ridicuul over de traditionele wijn praten of zelfingenomen classici zoals ondergetekende die alle natuurwijn over een kam scheren. Iets met een potten en ketels.

    Waar wij als redders van het bocht drinkende volk vooral in uitblinken is dat volk, dus onze lezer en gast, als een type neer te zetten. ‘De gast’ of nog beter ‘de consument’ zou zus en zo willen. ‘Rosé in de winter, nee dat willen gasten niet’ (want er is 1 type rosé?). ‘Sherry, nee dat snappen ze niet bij ons in de zaak’. Het is natuurlijk verleidelijk om gasten als een te zien en ja, er zijn algemene lijnen die gelden voor een restaurant, een seizoen of voor bijvoorbeeld ‘de provincie’ versus ‘de stad’. Ga je daar echter in mee dan maak je het overzichtelijk voor jezelf, maar dan kun je net zo eenvoudig één witte wijn en één rode serveren. De gast drinkt het toch wel.

Als men het momenteel over de inflatie en economie heeft op het NOS journaal spreekt men ook zo makkelijk over ‘de consument’. Er wordt een denkbeeldig hek om Amersfoort gezet, doet een belonderzoek onder de bevolking en het gemiddelde wordt genomen als dé consument. Lijkt me een uitstekend idee om te doen om je business model op te baseren: bij de deur van de Lidl in Almere gaan staan, onderzoek doen naar de drank uitgaven en op basis daarvan je wijnwinkel in Maastricht inrichten. De consument is immers overal hetzelfde. Toch?

    Sommige witte wijnen passen bij sommige soorten vis. Op voorwaarde van de zuurgraad, de ontwikkeling, de smaakintensiteit, de viscositeit, de saus, de garing, het garnituur, het zoutgebruik, etc, etc, etc. Geen wijn is hetzelfde, geen gerecht is hetzelfde, geen gast en zeker geen consument. Laten we dus ophouden te doen alsof dat zo is. Voor je het weet staat er alleen nog Australische Chardonnay in de schappen van de supermarkt, want dat was zo’n succesformule de afgelopen tien jaar. Maar dat mag een bijna gepensioneerde supermarktinkoper mansplainen aan zijn jonge vrouwelijke opvolgster.

Job Seuren

bekijk hier alle artikelen van Job