In de Grote Hamersma Wijnbibliotheek hebben we een boekje uit de jaren vijftig, waarin de auteur, op ontdekkingsreis langs de wijngaarden van de Loire, de roze wijnen van Anjou omschrijft als mollig en charmant. 

Dat vond een tijdje later heel Nederland. Oceanen rosé d’anjou werden er weggetankt in jaren-zeventig-zitkuilen, aan tafels met rood-wit-geblokte kleedjes. Rosé d’anjou, dat was Frankrijk. Olala!

De kwaliteit van de rosé was echter bedroevend, de kater navenant.

Maar hier hebben we een rosé d’anjou zoals Werumeus Buning ‘m proefde in de jaren vijftig. Rood fruit, zeer zacht. Net niet lichtzoet, maar het scheelt weinig. Verre van strakdroog. Mild. En charmant.