Je zal maar zo'n oma hebben als Jean-Remi Drémont. Had een baan als lerares en in haar vrije tijd werkte ze op haar ene hectaretje wijngaard. Wat daar aan champagne vanaf kwam, werd verkocht aan vrienden en kennissen. We schrijven 1955. Kortom, feestje dit jaar. Champagne? Goed idee. Deze ligt voor de hand.

De ouders van Jean-Remi kregen de smaak te pakken en plantten 6 hectare bij om vervolgens de druiven te verkopen aan een van Les Grandes Marques, de grote Champagnehuizen. Je kent ze wel...

Maar dat vond J-R maar niks.

Trots zijn op je werk, trots zijn op je druiven, trots zijn op je naam. En die prijkt sinds zijn biologische inspanningen dan ook trots groot op het etiket. Achterop lezen we dat het een 'extra brut' betreft. Houden we van: droger, schoner, geen behaagzieke flirt-zoetjes. Zodoende geraspte appel, amandelbittertjes, limoengelispel en spiegelstrakke finale.