Ha! Wit van de man van Stahl. Bevalt me toch zo goed. Strak, striemend en gezandstrahlt. Nachschlag. In het Frans ‘glouglou’. Slokslok. Drink, drink. Trink, trink. Ik ledigde het proefflesje met mevrouw Wolff – tevens voor al uw boekingen – die regelmatig vanwege Oosterbuur-echtgenoot in het Germaanse vertoeft. ‘Ha, dat doet me denken aan Federweisser, wit van druivenmost dat nog niet helemaal is vergist! Gevaarlijk hoge doordrinkfactor. Zit er nog wat in die fles?’ Nee. Maar ik heb nog een dozijn, want ik heb meteen besteld vanwege grote en permanente dorst van habituerende vrienden en bekenden.