Het zijn van die wondertjes die echt bestaan. En er komt geen Postcode Loterij bij kijken. In vorige DGH-editie al uit de doeken gedaan. Vader kocht ooit eens een huis in de Provence met wijngaarden. Dochter Dominique, niet gehinderd nog door enige wijnkennis, ontfermde zich over de druiven. Raakte in de ban van biologisch, biologisch-dynamisch en van de drang om meer te weten. Ging wijn studeren in Montpellier en stage lopen bij de grote naam in Les Baux, Domaine de Trévallon, pionier, muiter en grensverlegger. De basis was gelegd. Voor kluizenaarschap. Hauvette leeft met en voor haar druiven. Dat haar rood inmiddels in één adem wordt genoemd met Trévallon en Tempier hoort zij niet. Zij spreekt slechts tot haar druiven en laat die voor haar spreken. Het oogstjaar 2011 dat ik vorig jaar proefde aards, geurig, zacht, kersig en transparant-sappig. En nu 2012 een wederom schitterende Amethyste. Kruidiger, vleziger, meer kersenlikeurzoet, kokette zuren en van een prachtige gelaagdheid en met meer body. ‘Misschien wel beter dan 2011,’ meent de importeur. Ik meen dat-ie het gelijk heeft. Maar daarvoor moet ik wel nog eens proeven.