Wie van de bobal een echt goeie wijn wil maken, moet van goeden huize komen. Normaal gesproken komt deze druif van het formaat vleestomaat niet verder dan het produceren van slappe rosé. En daarvoor wordt-ie dan gewoonlijk ook ingezet. En niet eens met succes… Altolandon had andere plannen en betere kwaliteiten. Wordt zo’n bobal plots een diepe, bijna filosofische tinto. Die – sta me toe een vergelijking te maken – zich presenteert als een kruising tussen mourvèdre en warmbloedige cabernet franc met nebbiolo-verkering. Wat je zegt: apart. Vorig jaar proefde ik 2012: powerhouse. Draaide bovendien op groene stroom: bio. Is natuurlijk nog steeds het geval. Zo ook de nog de stevige fundamenten en de aanhangende smaakpartijen. Bobal met ballen.