Tot voor kort Mas des Dames. Heette al jaren zo. Tot een vervelende, veel te rijke Parijse familie erachter kwam dat zij die naam ook ‘in bezit’ hadden. Niet dat ze er iets mee deden maar was een mooie aanleiding om even lekker buitenlandertje te pesten. Dreigen met dure advocaten, dwangbevelen en deadlines. Want we hebben hier te maken met Nederlands bezit. Is in handen van Lidewij van Wilgen die ondanks haar achternaam zich helemaal in de wijnranken heeft verloren. Zij zou weleens de beste vrouwelijke vaderlandse wijnmaker kunnen zijn die we hebben. Bezongen door de internationale wijnpers, gelauwerd en gelouterd inmiddels. Mede door het maken van dit soort puur-natuurwijnen. Met een vleugje eigenwijzigheid (ze gebruikte grenache blanc voor deze blend) en een ongekend doorzettingsvermogen. Lees haar Het domein maar waarin zij verslag doet van dromen en nachtmerries. Trek er een goed glas bij open. Van haar hand, dat spreekt. Donker fruit, bramenzoet, zure kersen vooral en rozemarijn. Je krijgt er zin in om je eigen carrière aan de wilgen te hangen en je in te schrijven voor Ik Vertrek. Maar ja, daarin moet je altijd een wormstekige camping of tobbende chambre d’hôte beginnen.