Opnieuw ingestuurd, cuvée Louis Belle 2011. Inmiddels een oud besje, maar – parbleu – nog steeds Belle. Éminence grise. Keurige, gesoigneerde rode rhône. Schone nagels, vouw in de broek, scheiding in het midden en met mes en vork eten. Serveer ’m een beschaafd stuk lamsvlees en je hebt er prima gezelschap aan. Ruimt nota bene daarna nog de tafel af ook. ‘Nooit met lege handen naar de keuken,’ zoals moeders Hamersma altijd zei. Terwijl ze wel zelf altijd zo in de eetkamer verscheen, omdat ze niet kon koken. Dat deed vaders Hamersma. Maar die is niet meer. Nu moet ik in de gaten houden of mijn moeder wel goed eet. Gelukkig heb ik dan weer een mevrouw Hamersma die wel goed kan koken. En die maakt altijd wat meer. Voor de moeder die niet koken kan.