Cinsault is een achterbuurtdruif. Een verschoppeling. Een armetierig zorgenkind. Niet gewaardeerd, uitgescholden, mocht niet op feestjes komen. En al helemaal niet bij de club van deftige appellationdruiven.

Cinsault, dat was de druif van goedkope liters voor het dorstig arbeidersproletariaat in de negentiende eeuw. Wijnkenners van nu zeggen misprijzend: ‘riekt naar kattenvoer’.

Tenzij een goede wijnboer met een akkertje oude stokken er wijn van maakt. Dan ruikt de kenner stoere wijn. Doet die geur van kattenvoer aan lever denken. Bloedworst. Ruige-keuken-eten. Ruwe bolster, blije baarden. Liefhebbers met wijntatoeages. Vrolijkheid. Puurnatuur.