Na twee oogstjaren met kleine volumes, tekende 2014 eindelijk weer eens voor 'voldoende'. En de kwaliteit? Die was zelfs meer dan dat: heel goed. Gelukkig was er bij Viña Real ook voldoende tempranillo en graciano om weg te leggen in de gran reserva hoek. Lekker tenminste vijf jaar uitrusten in de kelder van al dat rondhangen in de wijngaard en pas de wijde wereld ingestuurd worden in het zesde jaar na de oogst. 

Zodoende krijgt de drinker te maken met rioja waarvan de wilde haren af zijn, het onstuimige fruit is getemd, de tannines tot kalmte zijn gemaand en een afdronk die houdt van treuzelen. Kalm uitgerijpt rood fruit met een najaarsrandje. Warme kersen, Gewelde pruimen. Het truffelt wat. Het herfstblad kleurt. De geur van een lambrisering in een warme kamer. Een door vele generaties ingezeten lederen fauteuil. Een ouderwetse tabakspot gaat open. De geur van zwarte thee die de butler komt brengen. Wat dat laatste betreft: stuur die maar weer terug en vraag de man of ie een glas wijn inschenkt. Ik weet welke.