Mousserende wijn uit SPANJE. Uit heel Spanje, tot Spanje in 1986 Europees werd en Brussel vond dat geregeld moest worden waar cava precies vandaan kwam. Wel, voor 95 procent uit Barcelona en wijde omgeving, Catalonië, maar nog steeds komt er wat officiele cava uit de rest van Noord-Spanje: NAVARRA, RIOJA, Baskenland... Champaña de cava, champagne uit de kelder, heette cava tot die boeven uit de CHAMPAGNE gedaan kregen dat dat verboden werd in 1970. Noodgedwongen kortte men de naam af tot cava al was de hele werkwijze al sinds een kleine eeuw keurig volgens de champagneregels. In 1872 knalde de eerste kurk in huize Codorníu, nu samen met Freixenet dé cavagigant.
Grondlegger José Raventós, toen nog ‘gewoon’ wijnproducent in Catalonië, had zitten broeden op een manier om de streek meer renommee te geven dan als leverancier van grof rood en dit was zijn ei van Columbus. Niet nog meer of anders of beter rood, maar sprankelend wit – plus wat rosé. Honderddertig jaar later is het nog steeds een succes. De druivensoorten hier zijn traditioneel MACABEO, PARELLADA en XAREL.LO. Sinds 1986 mag ook CHARDONNAY geplant en gebruikt worden, wat men dan ook enthousiast doet.
De gemiddelde cava heeft fors wat zuren met achterin een klein zoetje. De beste hebben in plaats van dat zoetje stevig fruit en iets aards. De allerbeste zijn die van Juvé y Camps en onvergelijkbaar met andere cava’s, onvergelijkbaar met andere schuimwijn. Die geur, die begint als wat ruige echte geuze, langzaamaan richting gebrande nootjes gaat, heel licht een vleug honing, een briesje herfstbos... En nog zo wat. Ruik erin wat je wil. Waar het om gaat: dit leeft. Geen min of meer beschaafde belletjeswijn. Pure, intense oersmaak die je bij de kladden grijpt. Prachtcompliment ter plaatse: culinaire collega Deelman van Elle Eten, net als ik vol goede herinneringen aan eerder genoten Juvé y Camps, schopt haar schoenen uit: hier gaan we voorlopig niet weg! Waardoor die cava’s van Juvé y Camps nu zo bijzonder anders smaken? De rondleider is vriendelijk, maar meer dan dat hier traditioneel gewerkt wordt weet hij niet te ver- tellen. Jammer. Volgende keer beter. Want ik ga weer. Hoeveel bottellijnen elders ik ook langs moet, ik blijf terugkomen naar Juvé y Camps tot ik weet waarom dit de ultieme cava is.