Nog niet al te lang geleden was er voor arneis niet meer dan een dienende rol weggelegd. De druif fungeerde als hulpje om te strenge nebbiolo voor barolo en barbaresco wat milder te stemmen. Maar steeds meer producenten meenden dat de wijngaarden in Roero juist het ideale terroir kenden om de druif als solist door het leven te laten gaan. Maar daarvoor diende deze bij het begin te beginnen.

Eerst werd dit wit zodoende populair binnen de eigen postcode. Inmiddels zijn echter ook de regio- en zelfs de landsgrenzen geslecht. Met name de afgelopen jaren deed een combinatie van factoren een wereldwijde belangstelling ontstaan.

Enerzijds is deze toe te schrijven aan de toenemende dorst naar schoon en verkwikkend wit met lekker veel zuren. Anderzijds ontstond er een duidelijke groeiende belangstelling voor autochtone, minder alledaagse druivensoorten, waarin met name Italië grossiert.

En kijk aan, deze Casata. Bianco van arneis (nice!) met zuren zonder kuren. Limoenzuren, bessenzuren, appelzuren, Amsterdamse-uitjes-zuren, Napoleonzuurtjes-zuren, pure zuren. En prachtige, sappige en zachte bitters.