Piesporter. Maar dat waren toch die wijnen die voor minder dan anderhalve euro de onderste schappen van de supermarkt onveilig maakten? Gehuld in slecht zittende pakken, lompe litervermommingen of smukkige budgetflesjes? Zeker. En die hebben ook bijzonder goed hun best gedaan om de reputatie van Duitse witte wijn in het algemeen en die van Piesporter in het bijzonder net zo hardhandig om zeep te helpen als de smaakpapillen die zij al eerder hadden bezocht. Zo zou je bijna vergeten dat het piepkleine dorpje Piesport met zijn beroemde amfitheatervormige wijnhellingen een podium is voor heel grote wijnen. Van de beide heren Haart, Grans Fassian, Sankt Urbans-Hof en Kurt Hain niet te vergeten. Proef deze Piesporter Riesling trocken. Discreet gevuld met een vermoeden van perzik, de zachtheid van mandarijn, honing van de zeldzame poolbij, zoet en toch ook zo fris, het houvast van een strenge ondergrond, milde aspergebitters en vloeipapieren afdronk, strak en transparant. Langs de Moezel, in het theater van de wijnen, klonk applaus. En de lawaaiige, leeghoofdige literhooligans dropen af om mopperend hun donkere, stoffige plekken aan de onderkant van het grootgrutterschap in te nemen, uitzicht biedend op vleeskleurige pantykousjes, rafelende eeltknobbels en het zwabberende rechtervoorwiel van een Lidl-boodschappenkarretje.