Miguel Torres senior was laatst weer eens even in Nederland. Dat doet hij overigens wel vaker. Nu hebben wij dan ook een streepje voor bij dit levende wereldmerk. Vijftig jaar geleden geloofden wij al in de wijnen van Torres. En dat geloof is inmiddels dermate groot dat Nederland - na het Verenigd Koninkrijk - zijn grootste exportmarkt is met een jaarlijkse verkoop van 2,5 miljoen flessen. Onvermoeibaar trekt de dikke zestiger de wereld door. Om in de honderddertig landen waar zijn wijnen verkocht worden zijn credo uit te dragen via proeverijen. En aan wijnen geen gebrek. Torres is een wereldomvattend imperium dat rood, wit en rosé produceert, afkomstig uit wijngaarden in onder meer Penedès, Ribera del Duero, Priorat, Rioja en Jumilla in Spanje. En ook zijn bezittingen in Chili en Californië dragen er toe bij dat de wijndrinker geen dorst hoeft te lijden. In eerste instantie lijkt deze nieuwe Celeste Crianza uit Ribera del Duero de reden om Amsterdam aan te doen. Het gaat immers om zijn eerste wijn uit die streek. Maar na het proeven ervan kan ik alleen maar constateren dat ook deze tinto weer probleemloos voldoet aan de bovengemiddelde kwaliteit die de opname in het Torresassortiment verlangt. Ik heb al eens eerder ergens geschreven dat het een ongeëvenaarde prestatie is dat een Torres wijn nooit teleurstelt. Ik ken geen ander wijnbedrijf dat in de prijscategorieën van vijf tot tachtig euro altijd ruim waar voor zijn geld biedt. Welbeschouwd is deze nieuwe Ribera geen nieuws. De première blijkt dan ook slechts een alibi voor Torres om een veel belangwekkender verhaal te vertellen. Hij grijpt de introductie aan om zijn zorgen over de klimaatverandering uit te spreken, wat de invloed daarvan is op de wijnwereld, en vooral wat Torres daar aan doet. Om zijn eigen belangen veilig te stellen heeft hij in de Pyreneeën inmiddels al wijngaarden op 900 meter hoog aangeplant waar het beduidend koeler is. ‘Dit zou over een jaar of veertig wel eens de ideale plek kunnen worden om wijn te verbouwen', zegt Torres. Er is zelfs al grond aangekocht op 1200 meter. Nu nog ongeschikt omdat de wijnranken in de lente door de vorst zullen sneuvelen, ‘maar over twintig, misschien dertig jaar niet meer…’ Bovendien laat Torres in zijn proefstation in Pacs de invloed van de klimaatverandering op de groei van druiven nabootsen. Wat gebeurt er met het genetisch materiaal als de temperatuur straks drie graden hoger komt te liggen? Welke druiven presteren dan nog wel en welke niet meer? Nu neemt Torres niet alleen zijn verantwoordelijkheid voor de toekomstige wijndrinker. Ook Moeder Aarde wordt niet vergeten. Torres wil de CO2 uitstoot van zijn bedrijf over tien jaar met 20 procent teruggebracht hebben. Daartoe heeft hij 12.000 vierkante meter zonnepanelen laten plaatsen, zal zijn hele wagenpark (115 auto’s) volledig hybride worden en worden inmiddels bij een aantal bodegas zeewierfilters gebruikt om de vrijkomende CO2-uitstoot tijdens het wijnmaakproces op te vangen. Vervolgens wordt het zeewier zelf daarna verwerkt tot biobrandstof voor de tractoren. Bovendien steekt het bedrijf 5 miljoen euro in Spaanse herbebossingsprogramma’s en gaat het in de nabije toekomst 40 procent van het water hergebruiken. Het zijn inspanningen waarvoor Torres eigenlijk een medaille verdient van de Spaanse koning. Eentje heeft hij er in ieder geval al gekregen, zij het van The Drinks Magazine. Dat heeft hem uitgeroepen tot 'Nr. 1 Winery Minimizing Enviromental Impact'. De versierselen zijn bijna op iedere fles Torres wijn te vinden. Maar gek genoeg, niet op deze Celeste.