Normaal zitten er vier seizoenen in een jaar, maar Christophe Peyrus en Françoise Julien van Clos Marie zagen er in 2016 maar drie. De lente ging naadloos over in de herfst en tot overmaat van ramp begon het vlak voor de pluk van Terasse de Larzac keihard te hagelen. Clos Marie bleef met lege handen achter. Gelukkig konden ze wat druiven opkopen bij bevriende wijnboeren, om zo toch nog wat wijn te kunnen maken. Hier verraadt zich de hand van de meester, want ook met andermans druiven weet Clos Marie een fantastische witte te produceren. Zo schoon, zo vol, rondborstig en fruitig. Heerlijke appels en peren. Ook als je ze vergelijkt met het origineel.