Ribera del Duero voor achtenhalve piek. Niets is meer heilig. Kon je tot voor kort in kleine kringen nog wijnneuzig voor de dag komen door te laten weten dat je wist wat ribera del duero was en dat je door het verpatsen van je kekke cabrio er zelfs een fles van had kunnen aanschaffen, ligt die wijn nu zomaar voor bijna nop voor Jan en Alleman te geef! En nog lekkerder dan die heel dure ribera ook. 

Ribera del Duero komt u tegen wanneer u van Madrid noordwaarts trekt. Ter hoogte van de noordgrens van Portugal komt u bij de oevers van de rivier de Duero (Portugees Douro), waarnaar het wijngebied heel overzichtelijk is genoemd. Ribera betekent overigens niet zoals je zou denken rivier, maar oever. 

De rode druif hier heet tinto fino of tinta fina, en ook tinto del pais, maar is officieel een plaatselijke variant van de u welbekende tempranillo. 

Op Monteabellón geven ze de geperste druiven een opvoeding van vijf maanden in barricas, barriques, de naam van de wereldwijd geliefde bordeauxvaten. Ze hebben ze hier zowel van Frans eikenhout als van het in Spanje vanouds geliefde Amerikaanse eiken met z’n fikse vanillesmaak. Van beide hebben ze er evenveel, maar veel belangrijker: ze hebben wijn met zoveel rijp fruit dat dat hout bescheiden op de achtergrond blijft, waar het hoort.

Het resultaat smaakt een stuk sjieker dan de prijs doet vermoeden.