Eerder al eens de  Cuvée 2015 geproefd: een extreem goed jaar. Daarover noteerden we: ‘Maansverduistering achter donkere velours gordijnen. Bramenbed met een sprei van paars fluweel. De zoete geur van ongebruikt suède. De rokerigheid van zwarte thee. Twee jaar gelagerd op nieuw eiken. Maar op ebbenhout had ons niet verbaasd. Nog even opleggen? Geen probleem. Wel graag in het donker. Blockbusters uit deze contreien kennen een lange adem. En dit is er eentje.’

Vervolgens werden wij getrakteerd op 2018. Ook al zo’n groot jaar. Zodoende weer zo’n klassieker met een lange adem. Drop. Rood met vertrouwd cahors-houvast. Donkerte, interessante rafelrandjes, schaduwtaferelen, bramenstruiken, natuurpruimen, ophaaltjes en schuurpapier extra fijn. Opleggen maar….

En wellicht is er toch ook wat plek voor de 2020, een jaar waarin op verschillende plekken ook uitzonderlijke wijnen werden gemaakt. En zo te proeven was dat ook bij Famaey het geval. Nadrukkelijker op het eiken leunend dan de voorgaande oogsten en zodoende zwoeler, zachter en smeuïger. Ook het warme jaar drukt zijn stempel. De schaduwen verdwijnen en zoet en rijp rood en zwart fruit verschijnen.