Patrick Piuze is een fenomeen. De tot wedstrijdskiër voorbestemde Canadees (hij is Montreal geboren) slalomde door wijnbouwgebieden in Australië en Zuid-Afrika om twee decennia geleden vaste grond onder de voeten te krijgen in Chablis. En hoe.

De Amerikaanse wijnprofeet Robert Parker meende de toen nog piepjonge wijnmaker al bij zijn tweede oogst te moeten uitroepen tot ‘ de grootste ontdekking in de wijnwereld van dit jaar’. En dat allemaal dankzij een zeer precieze, natuurlijke manier van wijn maken.

Destijds telde het assortiment van Piuze maar liefst negentien verschillende cuvées. Van druiven die hij betrekt van een aantal verschillende boeren die volgens zijn instructies werken. Dat betekent onder andere met de hand oogsten in plaats van met de machine zoals in de streek te doen gebruikelijk is. Technische analyses om de rijpheid van het fruit te meten doet hij niet.

‘Die laboratoria zijn veel te duur en mijn vrouw heeft een nieuwe auto nodig. Ik proef gewoon en ik bepaal of we gaan oogsten.’

Dat hij goed kan proeven, bleek ook uit zijn premier cru Montée de Tonnerre 2009, die we toen beoordeelden en die afkomstig is van een perceel naast dat van Raveneau, de God van gevestigde wijnorde in Chablis.

‘En het leuke is dat waar veel Chablis-makers mij het succes misgunnen, omdat ik niet uit de streek kom, Raveneau mijn vriend is geworden. ‘Met hem ga ik regelmatig een biertje drinken.’

Als het bier op is, kan de dorst overigens ook gelest worden met deze eveneens schuimende witte van chardonnay. Daarin manifesteert zich ook weer overduidelijk de precisie van Piuze.

Zinderend sap en splinterende zuren. Kalkkrokant. Flinterend wit fruit. Bittergarnituur. Gistzuchtje. Lintje limoenen. Snufje witte peper.

Valt in onze categorie: 'Zo droog als de wikkels van een mummie met een droge huid.'