Net als witte bordeaux onverwacht kan bekoren, kan dat ook gebeuren door een witte rioja. Beroemd om de rode, maar goede producenten blijken ook met wit aardig uit de voeten te kunnen. Dat is maar goed ook, want de consument drinkt steeds meer wit (en rosé) en steeds minder rood. Dus een verstandige wijnboer is een gewaarschuwd mens en verkent de mogelijkheden met andere kleuren.

Deze witte is een goed voorbeeld. Na vorig jaar geen aangename verrassing meer, maar wel een prettige bevestiging. Veel wit en geel fruit, wat bitter van amandel, een kruidig pijnboompitje en zachte zuren.

Nog steeds die blauwe kunststof kurk die wel makkelijk uit de fles gaat, maar soms moeilijk van de kurketrekker te krijgen is. Door het versmalde uiteinde is de kurk wel erg geschikt om de fles weer mee af te sluiten.