Colli Trevigiani. Klinkt exotisch maar is op zich niets meer dan een niks bijzonders IGT-je in Veneto, rond Treviso. De meeste boeren planten er de gleradruif aan om zo ook veelal niks aan de hand prosecco te maken. En wat rood betreft stoeien ze er een beetje met internationals merlot en cabernet. En voor het resultaat daarvan hoeven ze in Bordeaux (om maar een dwarsstraat te noemen) ook niet te vrezen.

Maar kijk aan, Le Manzane.

Daar kenden we toevallig al een ruim boven de middelmaat presterende prosecco van plus een buitengewoon goede pinot grigio. En nu dan ook een manzoni bianco. Nooit van gehoord? Het is je vergeven. Toen wij, een jaar of vijftien geleden al weer, voor de eerste keer kennismaakten met een wijn van deze druif moesten we 'm ook even opzoeken.

Bleek als terroir een laboratorium te hebben. Destijds vonden we - nog gewoon in een boek - dat het een Italiaanse druivenkruising is, ontwikkeld door professor Luigi Manzoni in de jaren 1930. Het is een hybride van riesling en pinot bianco, bekend om zijn aromatische complexiteit, frisse zuren en goede structuur. 'Deze variëteit wordt vooral in Veneto en Trentino gebruikt voor kwaliteitswijnen.' En wat dat laatste betreft: in het geval van deze van Le Manzane weten we dat zeker.

Wat een lekkere bianco is dit zeg! Pure peer, sappige suikermeloen, perzik, rijpe appel en mandarijn, amandeltjes en yuzuzuren. Onbekend, onverwacht, onalledaags.