Pinot grigio was lang de vineuze versie van een pizza. Het idee van het Italiaanse dolce vita zonder dat het eng, duur of moeilijk is. Buitenlands eten, maar zo vertrouwd als een zak patat.

Dat verandert gelukkig. De wijn, bedoelen, het idee vrezen we niet. Hoewel: nu steeds vaker pinot grigio’s ons pad kruisen die naar meer smaken dan naar onbestemde groezelige niksigheid, die vaak zelfs een plezier zijn om te drinken, durven de pinot-grigio’s-liefhebbers van weleer ook eens iets anders op hun bordje te leggen. Misschien zelfs naar een echt authentiek Italiaans restaurant gaan.

En dan deze hoogstaande pinot grigio erbij savoureren. Voornaam droog, ingetogen fruitig, deftig landelijk kruidig.