Eerder proefden we de 2014. Destijds een tot de verbeelding sprekende reserva waarin de herfst al gloorde. Bedaagd, uitgerijpt rood fruit, ingelopen suède schoenen, kalfslederen elfenbankjes, truffel, vanillestokjes, sigarenkistjes en bibliotheken waar de tijd heeft stilgestaan en slechts een kraakje van de lambrisering incidenteel de stilte doorbrak. 

In alle rust toch een sprongetje over 2015 heen om vorig jaar in 2016 te belanden. Dat was een lastig jaar. 'Pick your producer' adviseerden de gidsen destijds. We besloten toen om Finca Manzanos te nemen. Daar hadden we de afgelopen jaren al meerdere uitvoeringen en oogstjaren van geproefd. En die stelden nimmer teleur. Toch hebben we 2017 overgeslagen. Niet omdat deze niet goed was, maar omdat dit oogstjaar Nederland nooit heeft bereikt. 

Maar klagen over 2018 doen we niet. Integendeel. Fijn en goed jaar. Kwalitatief en kwantitatief. Misschien bevalt deze ons tot op heden wel het beste. Fijnbesnaarde, elegante reserva. Vers en direct ondanks de twee jaar lagering op eiken. Rood fruit nergens bedeesd, bedaagd of beteuterd. Subtiele specerij, een vermoeden van zwarte olijf, afgewogen tannines, luchtig gevouwen rood fluweel. 

Soort van grote wijn voor een relatief klein prijsje. Dat levert een pluspunt op ten opzichte van eerdere oogstjaren.