Volkskrantlezers kennen mij als doperwtenambassadeur. Al meer dan twintig jaar maak ik me sterk voor die vrolijke groene kraaltjes, mits vers gedopt en snel dan wel lekker traag bereid in gezelschap van minimaal veel goede boter. Spekje erdoor, een slahartje à la française, zo is het eigenlijk een zelfstandig gerecht waar eventjes niks naast hoeft, zie hier wat receptsuggesties.
Wat drink je daar bij? Wit, dat lijkt mij zeker. Wit met een molligheidje wellicht, Duitse liebliche riesling, een pinot gris uit de Elzas of, heel Frans, een gekoelde witte beaujolais. Twee keer weiss, een keer blanc, voor elk wat wils. Mits je van die verse-doperwtjessmaak houdt, wat knapperigs erin, een zoetje en toch dat zomerse groene kantje in het aroma. Zon op je bord, zon in je glas, en dat met het meegeleverde zengevoel dat je krijgt bij het doppen van de erwtjes. Dat, lezers, is leven.
