We are not bottlesellers, we are storytellers' noteerden we eens uit monde van een Australische wijnmaker, waarna we op een geweldig verhaal getrakteerd werden over zijn wijn die zijn karakter dankte aan een terroir dat nog mede vormgegeven en ingestraald was door de Djab Wurrung, een stam die deel uitmaakte van de bredere Aboriginalcultuur die al meer dan 65.000 jaar down under bestaat en aldaar doende was geweest. Goddank was die wijn goed te drinken. Zelfs zijn meest recente oogst. Enfin, maak in het geval van Louis Vallon ook je dorst maar nat. Volgens een legende verborg en verzorgde een geestelijke tijdens de 100-jarige oorlog een jonge gewonde Engelse soldaat in de nabijheid van Bordeaux. Hij zou hem kennis hebben laten maken met een drank van eigen makelij. De geestelijke vertelde de soldaat dat deze sprankelende drank 'crémant' genoemd werd vanwege de fijne bubbels die een schuim creëren die zo delicaat was als een crème. Het zal geen wondcrème zijn geweest, veronderstellen we, hopen we... De geestelijke bewerkte en oogstte zijn druiven met zonsondergang als de gevechten stil lagen. Hij vertelde de soldaat dat het in de avondschemering lijkt alsof de vallei gloeit (Vallon Luit). De Engelsman raakte verknocht aan deze lekkere bubbel en zo zou de legende van Louis Vallon zijn geboren... Check, roger & copy that. Enfin, daar zijn we dan. Wat is het verhaal dat de inhoud van de fles vertelt? Gemaakt met sauvignon blanc, een druif die ter plekke habitué is. Die presenteert zich, crème incluis, appelig en citrusrijk. Droog en niks mis mee. Maar het verhaal vinden we nog beter.