Na Jerez (waar de sherry vandaan komt) en Rioja is Ribeiro de bekendste wijnstreek van Spanje. Maar het merkwaardige is: alleen in het land zelf. Daarbuiten hebben de wijnliefhebbers nauwelijks weet dat er hier in Galicië, in het regenachtige noordwesten (aan de grens met Portugal), überhaupt wijn wordt gemaakt, vooral wit.

Ribeiro? Nooit van gehoord. Frappant, omdat hier vandaan al wijn werd geëxporteerd in de 17e eeuw naar Engeland en Italië, lang voordat de meeste van Spanje’s huidige ‘grote namen’ ook maar enige faam genoten. Maar ze hebben het een beetje laten sloffen, daar in het hoge Spaanse noorden. Geen zin om de klanten die ergens anders gingen shoppen proberen terug te halen. Geen puf om nieuwe wijnmaakapparatuur aan te schaffen, terwijl er toch prachtige subsidies van de Europese Unie voorhanden waren. Niemand weet eigenlijk precies de reden waarom Ribeiro langzaam maar zeker van de wereldwijnkaart verdween om nog slechts de Spanjaarden te behagen, vooral met bulkwijnen.

Maar kijk aan, de explosief gestegen belangstelling voor blanco uit Spanje in de buitenlanden heeft ook Ribeiro weer in de schijnwerpers gezet. En gelukkig is ook de kwaliteit exponentieel gestegen. Via via stuitten wij op Via Barossa en hun blend van de ter plekke zo patent functionerende albariño (wie kent 'm niet? ) en treixadura (wie kent 'm wel?). Pico wijn levert het op. Vol rijpe appels, witte perzik, citrus, wat meloen, witte peper, energiek en speekselklierprikkelend.