Het wijngebied Valpolicella is met name beroemd om de amarone en de recioto. Deze geliefde krachtpatsers zijn echter ook duur. Verder maken ze in de streek ook lichtere wijnen, zoals valpolicella en valpolicella classico. De vraag naar de krachtpatsers lijkt echter alleen maar toe te nemen en de producenten kunnen dat niet bijbenen. Daar hebben ze iets slims op bedacht. Ze laten de gewone valpolicella een tweede gisting ondergaan door toevoeging van gedroogde druivenschillen van de dure jongens. Feitelijk een vorm van recycling. Je zou het met een beetje goede wil duurzame wijnen kunnen noemen. Die methode levert, mits goed gemaakt, leuke krachtige wijnen op voor aangename prijzen.

Dit is daar een aardig voorbeeld van. Mondvullend, krachtig, met milde tannines en een stevig alcoholpercentrage van 14%. De wijn trakteert op koffie, cacao, zwarte kersen, groene laurier, een zacht pepertje en aangename zuren. Geen amarone, maar zeker met deze prijs heerlijk bij een doordeweeks lamskoteletje of -worstje.

Moet liefst gedronken worden op ouderwetse kamertemperatuur, dus max. 18 graden. Dat vraagt dus zeker ’s zomers om een beetje koeling.