Reuilly. Een jaar of tachtig geleden nog gemeden als de pest. De druifluis had er huisgehouden en wijnboeren gingen liever een blokje om in plaats van dat zij nieuwe wijnstokken gingen aanplanten.

Maar tijden veranderen. En gelukkig ook de kwaliteit. En van de druifluis hebben we ook al een tijdje niets meer vernomen.

En die Valery Renaudat? Daar horen we graag van. Maar we drinken nog liever zijn wijnen. Verrukkelijke reuilly. Wit, rosé en gris. Supertrio met dank aan de ervaring die Renaudat heeft opgedaan in Bordeaux, Bourgogne en de VS.

Laten we met wit beginnen. Puntgave uitvoering. Sappige, stevige stijl. Kruisbessen, roze grapefruit, lekkere curves en toch verkwikkend. Afkomstig van sauvignon blanc die net zoals de overige druiven van het domein niet met herbiciden, pesticiden en kunstmest in aanraking zijn geweest. Weliswaar niet als zodanig gecertificeerd maar een kniesoor die daar op let.

Reden om een flesje open te trekken? Wat dacht je van het feit dat het domein precies dit jaar een kwart eeuw bestaat?