Veelal beschuldigingen richting wijncoöperaties. Vuige veel makende maniakken. Kiloknallers. Kwaliteitsvernielers. Maar het tegenovergestelde mag ook gezegd worden. Juist de verzamelde werkers hebben er in Alto Adige voor gezorgd dat het niveau in de regio omhoog ging. Zo ook de prijzen.

En dat stelde kleinere producenten in staat om een boterham te verdienen. Met beleg. En een goed glas wijn ernaast, dat spreekt. Neem Markus Prackwieser. Hij nam het domein over van zijn vader die het grootste deel van zijn druiven aan de coöperatie verkocht. Slechts een klein deel van de oogst werd op het domein vergist tot wijn.

Maar die bordjes zijn verhangen. Prackwieser hangt een eigenzinnige stijl aan. Groot hout (30hl), deels eiken, deels acacia voor zijn weissburgunder. Die laatste rijk, rijp en gevuld, leunend tegen het hout dat zich nergens naar voren dringt. Weissburgunder met een ruggengraat, met rondingen, zachtheid, opvallende zuren, appel met een waas kaneel, kruidnagel in perzik en een pepertwist.