Chardonnay uit Pays d’Oc. Waarom mot dat 22 piek kosten? Daar vind je er in menig schap vier flessen voor!

Klopt. Maar dit is net een even iets andere chardonnay. La Croix is wat ze in Frankrijk een lieu-dit noemen, een plaats-met-een-naam. Een afgebakende wijngaard, niet noodzakelijk met een muur of een hekje, maar zoals een appellation afgebakend is: er is een duidelijke grens. Wijn van druiven uit die lieu-dit meldt trots de naam van de wijngaard op het etiket. Een soort miniappellation.

Het idee erachter: die wijngaard is iets bijzonders, geeft druiven, en dus wijn, met een eigen karakter. Door z’n ligging, z’n bodemsoort, die net wat anders is dan de omgeving.

Hoe de chardonnays van de omliggende wijngaarden smaken, weten we niet, maar dat La Croix iets bijzonders in huis heeft is duidelijk. Dit is niet zomaar één van die talloze chardonnays uit dat oneindig grote Zuid-Franse wijngebied de Pays d’Oc. Dit is een Zuid-Franse aristocraat.

Sjieke chardonnay met een degelijke houtopvoeding. Geen overdadige vanillegeuren, maar een beschaafde betimmering van de ingetogen fruitgeuren, die karakteristieke hazelnotengeur van de betere chardonnay. Rijk, luxe en deftig. En terwijl de doorsnee Zuid-Franse chardonnay op deze leeftijd rollatorrijp is, begint deze pas aan zijn smaakcarrière.

Geen geld dus, die 22 piek.

Het slechte nieuws: er zijn maar 2300 flessen van… Sorry, 2299.