Barolo, wijn van mythen en legenden, stelt menigmaal teleur. Roestig, hard, vaal. Zo eeuwig jong dat hij nooit op dronk komt.
Of juist zo modern en lieflijk fruitig dat het geen echte barolo meer is. Of inderdaad indrukwekkend, maar wel met een prijskaartje dat een tweede hypotheek vergt.
Heeft deze allemaal geen last van. Echt barolo, ferm van geur en smaak. Stevigheid dankzij een hete zomer die de druiven flink aan het werk heeft gezet. Niet geurend naar rozen, zoals de allerbeste, maar ook niet naar teer en oudroest zoals de minder begenadigde uitvoeringen. Stevige tannines zoals het hoort, donker haar op de gespierde onderarmen en een flinke portie bittere chocola bovendien.
En: naar barolo-begrippen voor een weggeefprijs. Maar als u ‘m gekocht heeft, adviseren wij om ‘m lekker zelf te houden.