Vliegenpoepje. Postzegeltje. Vergrootglaswerk. DNA-kruimel. Kortom, boutique winery. Niet groter dan acht hectare: zes voor pinot noir en maar twee voor chardonnay. Het is niet te vinden als je Irrewarra niet weet te vinden. Hoezee voor de importeur die zijn ogen open had. Ik de ogen dicht en proeven. Geweldig wit. Van een wijnmaker die zich nadrukkelijk in Bourgogne heeft verdiept en daar ervaring heeft opgedaan. Proef 'm blind en je waant je in, tja, Puligny-Montrachet, Chassagne-Montrachet? Het florale, het delicate, het buigzame maar niet breekbare. Nee, geen Meursault, minder vol en gewichtig.

Superieure chardonnay, uitwaaierend, zich verdiepend en zich verplaatsend. De craquelé en de knisper van het bladerdeeg van de perfecte tompouce. De ziltige notigheid en de frisheid van het ultieme zeezout-karamelijs. Het beschaafde geportioneerde exotische fruit, de zucht van fijne zuren, de mineralen die bepalen.

Boze gezichten omdat de vergelijking met grote witte bourgogne wordt gemaakt? Hoogstens omdat dit voor 45 euro daar niet kan worden gevonden.