I like Ilico. Ik houd van het dierlijke van dit soort wijnen. Ongedurig, aan de teugels trekkend, door de aarde wroeten. Komt van alles boven. Natuurlijk, het beest in de mens dat zelfs in een keurige wijnschrijver schuilt. Maar ook weerbarstige bramen, zwarte olijven, en dan niet uit een tuttig designdoosje, de ruwe kant van leer, beslist geen suède. Een schram hier, een blauwe plek daar. Doet je niks als je algehele constitutie goed in elkaar zit. Zo volstrekt verschillend anders in elkaar dan de vaak zo brave montepulciano's die als Paris Hilton-hondjes tegen je broek aan hijgen.