Is een rosso van Marchesi de’ Frescobaldi, wijnmakers in Toscane sinds 1300. Leuke kerels overigens. Heb een keertje met twee van de oude hap (niet die van 1300, dat begrijpt u) een reis door Chili gemaakt. Never a dull moment. De ene kraaide al van plezier als hij een lokale wasserette of een spoorwegovergang zag. ‘Beautiful! Beautiful!’ En toen moest de fruitstal aan de kant van de weg nog komen. Toch slagen ze er ook nog in om heerlijke wijnen te maken. Laten ze tegenwoordig over aan de nieuwe generaties. En daar zijn er een hoop van. Zag onlangs een foto waarop ze allemaal stonden afgebeeld. Veelbelovend: een kereltje van een jaar of vijf stond al met een fiks glas wijn in zijn hand te proosten richting de fotograaf. Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen. Laat dat baasje straks maar wat onder zijn hoede nemen. Kijken of-ie het net zo goed krijgt als deze. ‘Outstanding,’ meende het Engelse wijnblad Decanter over de 2013-oogst. Knap, want dat was nou niet bepaald een jaar om over naar huis te schrijven. Nu hebben we 2016. Zelfde prijs maar beter. Dit is rood met brunello-ambities maar minder streng. Pure kers. Superkirsch. Het zoet. Het zuur. Bloemt en zoemt. Het verweeft fruit met aarde, met truffel, met eikenzoet en zon.